نوجوان به «پدر» پناه خواهند آورد اما به «سخنرانِ همیشه در حال نصیحت»، نه!

تا وقتی نیازها و حساسیت های نوجوان مون که تازه پا به سن بلوغ گذاشته رو درک نکنیم و تغییرات رفتاری او رو اعم از بی حوصله گی های گاه و بیگاه، سرحال بودن های بی مورد، عصبانیت ها، لجاجت ها و مقاومت در برابر درخواست های به ظاهر منطقی خودمون رو به عنوان یک تغییر کاملا طبیعی نپذیریم، و دوست داشته باشیم مانند دوران بچه گی شون، با تشویق و نصیحت کردن یا تنبیه و اعمال زور، به حرفمون گوش بدن، در مسیر باخت باخت حرکت میکنیم!

? بابا من میرم بیرون؟
?نه، حق نداری! اونم با اون دوستای تو که از قیافه هاشون مشخصه چیکاره اند!

? امشب من حوصله بیرون اومدن ندارم بابا
? نه، پاشو آماده شو میخوام بریم خونه عمه اینا، خوش میگذره، چیه همش تو خونه نشستی!

?بابا امشب بریم خونه آبجی !
? نه، حوصله ندارم، تو هم بشین درست رو بخون، چند روز دیگه کنکور داری!

 

برای رسیدن به نتیجه برد برد در مذاکرات «گروه ۱+۱[پدر و مادر]» با «فرزند»، باید هر دو گروه اراده کافی بر بهبود روابط داشته باشن و در میدان عمل نیز در مسیر گسترش روابط قدم بردارند و این نمیشه مگه با:

۱٫مدارا بر پایه احترام؛
۲٫معامله پایا پای با تکیه بر شناخت از نیازهای هر دو طرف.

باید به جای نصیحت کردن (که پدرها خیلی دوست دارن)، به نوجوان مون شخصیت بدیم، وقت و زمان کافی گذاشت و با اونها یک ارتباط دوستانه برقرار کرد، فرزند باید اعتماد کنه تا از احساسات و دلبستگی هاش بگه، عدم درک نسبت به روحیات اخلاقی گاه متناقض او میتونه او رو حتی بیشتر از قبل عصبانی و لجوج کنه، سعی نکنیم به جای پذیرش این حالت های کاملا طبیعی، آنها رو بخوایم از بین ببریم که در اینصورت فقط فاصله مون رو با فرزندانمون بیشتر خواهیم کرد …

پدر بایدی بدونه: بچه ها به «پدر» پناه خواهند آورد اما به «سخنرانِ همیشه در حال نصیحت»، نه!
نوجوان هم باید بدونه: هیچ آغوش امنی برا فرزندان به جز آغوش «پدر» وجود نداره

در گام بعدی وارد معامله میشیم، بهش اطمینان میدیم که ما نیازهای تو رو میدونیم، اما تو هم نیازهای خانواده رو باید درک کنی؛ حالا میتونیم نیازهای معقولمون رو طی سند برجام خانوادگی به امضاء برسونیم؛ اینجا پدرها نباید حق بیشتری برای خودشون قائل باشند و هر روز به بهانه های مختلف، بندهای این سند رو به نفع خودشون تفسیر کنند، پدر باید بدونه که طبق سند، باید در ازای هر درخواست از فرزندش، به یکی از نیازهای او پاسخ بده، از اونطرف هم نوجوان باید بدونه که تا وقتی نیازهاش برطرف خواهد شد که با والدین خودش بر اساس این سند همکاری کنه …

در هر حال، والدین باید هیجانات و نیازهای فرزندانشون رو بشناسن و متناسب با اون پاسخ بدن!
فرزندان هم باید درک درستی از توانایی ها و اولویت‌های خانواده داشته باشن!