معرفت امام ، تنها راه بندگی!

معرفت امام نه اینکه ما اسم امام و نام پدر و مادرش و زمان تولد و شهادتش را بدانیم، بلکه معرفت امام یعنی وقتی منصب امام برای ما مشخص شد که او “وجه الله”، ” عین الله”، “اُذُن الله”، “یدالله”، “باب الله”، “امین الله”، “خلیفة الله” و “مفترض الطاعة” هست و اطاعتش در همه حال و همه جا بر ما واجب است و ” مطهّر من الذنوب” است و دارای مقام عصمت که در عمل و حرفش، هیچ خلاف و زشتی و پلشتی به هیچ عنوان راهی ندارد، پس تسلیم محض او باشیم

❇️دعای زمان غیبت

امام صادق علیه السلام رو کرد به زراره و فرمود: در زمان غیبت و امتحان شیعه این دعا را بخوانید:

اَللّهُمَّ عَرِّفْنى نَفْسَكَ فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى نَفْسَكَ لَمْ اَعْرِف نَبِيَّكَ اَللّهُمَّ عَرِّفْنى رَسُولَكَ فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى رَسُولَكَ لَمْ اَعْرِفْ حُجَّتَكَ اَللّهُمَّ عَرِّفْنى حُجَّتَكَ فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى حُجَّتَكَ ضَلَلْتُ عَنْ دينى

خدایا خود را به من بشناسان، زیرا اگر خود را به من نشناسانى فرستاده ات را نشناخته ام، خدایا فرستاده ات را به من بشناسان، زیرا اگر فرستاده ات را به من نشناسانى حجّتت را نشناخته ام، خدایا حجّتت را به من بشناسان، زیرا اگر حجّتت را به من نشناسانى، از دین خود گمراه مى شوم.

 

❇️معرفت امام ، تنها راه بندگی!

معرفت امام نه اینکه ما اسم امام و نام پدر و مادرش و زمان تولد و شهادتش را بدانیم، بلکه معرفت امام یعنی وقتی منصب امام برای ما مشخص شد که او “وجه الله”، ” عین الله”، “اُذُن الله”، “یدالله”، “باب الله”، “امین الله”، “خلیفة الله” و “مفترض الطاعة” هست و اطاعتش در همه حال و همه جا بر ما واجب است و ” مطهّر من الذنوب” است و دارای مقام عصمت که در عمل و حرفش، هیچ خلاف و زشتی و پلشتی به هیچ عنوان راهی ندارد، پس تسلیم محض او باشیم و در این صورت خیلی از سوالات پیرامون رفتار امام برای ما حل خواهد شد و سوالات ما حول صحت و سُقم روایات خواهد بود و نه رفتار امام معصوم!

کسی نمیتواند بگوید من بنده ی خدا هستم و تسلیم او، ولی به خلیفه ی او که تنها باب بندگی اوست، کاری ندارم! چنین چیزی نمی شود، چون تسلیم نشدن به او، در حقیقت انکار خداوند است…
هر قدر تسلیم تر، نزد پروردگار محترمتر!

❇️تسلیم امام شدن، موضوعیت یا طریقیت؟!

البته تصور نشود که تسلیم امام معصوم شدن، تنها از جنبه “طریقیت” هست که اهمیت دارد، یعنی چون ما از طریق معصومین هست که احکام خدا را کشف میکنیم و خدا را اطاعت میکنیم، پس باید تسلیم امام باشیم، نه! اینچنین نیست، آنچه خدا از ما خواسته در درجه اول پذیرفتن شأن الهی برگزیدگانش و بعد از اون، گرفتن دستورات الهی از طریق آنهاست؛ یعنی معرفت به آنها، قبول آنها و تسلیم محض آنها شدن، خودش هم “موضوعیت” دارد؛ یعنی هر دو شرط برای سعادت لازم است، هم “معرفت” و هم “گرفتن احکام الهی از طریق آنها”

کلام امام صادق علیه السلام اشاره به همین مطلب است:
” کسی که عمل نماز و زکات و حج و عمره را انجام دهد و همه اینها را بدون معرفت نسبت به کسی که خداوند اطاعت از او را واجب کرده، به جا آورد، در حقیقت هیچ یک از این اعمال را انجام نداده است!”

❇️با معرفت امام چه به دست می آوریم؟!

معرفت امام آن شناخت و پذیرش قلبی است، این معرفت، یک امر قلبی است که نتیجه آن، محبت و آرزوی یاری کردن امام هنگام ظهور و خدمت کردن در رکاب آن حضرت است؛ لذا دیدن با چشم سر شرط آن نیست، خیلی ها زمان ائمه را درک کرده ‌بودند و هیچ معرفتی نسبت به امام نداشتند، پس صرف دیدن هر ماه و هر هفته و هر روز امام هیچ تاثیری در معرفت ندارد هر چند طبیعی است اگه کسی اهل معرفت باشد این مشاهده حسی، سبب افزایش ارادت و محبت او خواهد شد.
لذا اینطوری میشه نتیجه گرفت که اگر کسی معرفت امام و در نتیجه آمادگی برا یاری امام را داشت، و به هر علتی که تقصیر او هم نیست از درک محضر امام محروم بود، بعید نیست که خدا پاداش کسی که زمان ظهور را درک کرده و خدمت کرده، به او بدهد.

پس اگه کسی معرفت به امام زمان داشته باشد، تحقق و عدم تحقق حکومت ظاهری امام، زیانی برای او نخواهد بود!

❇️راه تحقق تسلیم!

گفتیم که از آثار و لوازم معرفت امام، تسلیم بودن است، خب حالا راه تحقق تسلیم چیست؟

راهش این است که انسان در هر امری موافق خواست ائمه عمل کند و از خودش در مقابل آنها رأی و نظری نداشته باشد و همیشه هم میل و خواست آنها رو بر خواست خود و دیگران ترجیح دهد.

از امام صادق علیه السلام وقتی سوال شد که چرا به سلمان فارسی گفتین سلمان محمدی؟ فرمود به خاطر سه خصلت: یکی اینکه او همیشه خواست امیرالمؤمنین رو بر خواست خودش ترجیح می داد…

این خصلت بالاتر از اطاعت و امتثال امر امام است و تحققش در زمان غیبت از راه تسلیم نسبت به احادیث ائمه و مقید بودن به مراجعه به احادیث در همه مسائل اعتقادی، اخلاقی و اجتماعی امکان پذیر است.

و طبیعی است حالا که دسترسی عادی به امام نیست باید بیشتر احتیاط کرد و التزام فکری و عملی نسبت به احادیث رو نباید دست کم گرفت.